Heemkring Heel
Door Wim Coolen

Openingsfoto: Houtwerk in de toren van het kasteel

Over weerloos erfgoed en hoe goede bedoelingen en economische motieven een monument fataal werden.

Is alles van waarde weerloos?

De overheid wijst monumenten aan als beschermd erfgoed. Ze belichamen de historie en verlenen identiteit aan een gemeenschap. Daarmee ga je voorzichtig om … zou je denken.

Economie

Als een monument in handen komt van een projectontwikkelaar, dan gelden de wetten van de economen. Een projectontwikkelaar wil geld verdienen met zijn bouwgrond, en “Chateau Heel” klinkt chique voor zijn project.

Zorg(en)

In dat “Chateau” werden zorgappartementen gepland en op het voorterrein een aantal woningen. Maar het kasteel werd uiteindelijk als zorgpost gepresenteerd. Een restauratie werd te duur.
De gemeente dacht mee en gaf toestemming om meer woningen te bouwen. Gestegen bouwmaterialen gooiden echter roet in het eten. De kosten bleken toch te hoog. Daarom kwam er groen licht om een deel van het gebouw dan maar te slopen. En er kwamen subsidies. De gemeente was er veel aan gelegen om de schandvlek aan de Kasteellaan uit te wissen en project “Chateau Heel” gerealiseerd te krijgen.

Ongenode gasten

Bij al die plannenmakerij was er onvoldoende aandacht voor de staat van het gebouw. Weinig beschermende maatregelen en gebrekkig toezicht maakten het tot vrijplaats voor ongenode gasten. De inwoners roerden zich en trokken telkens aan de bel. Ook Heemkring Heel heeft voortdurend aandacht gevraagd voor het kasteel en de kapel.

Weerloos

De fluwelen handschoentjes van de gemeente wisten het verval geen halt toe te roepen. En uiteindelijk was er die fatale brand. Strenger toezicht en strenger handhaven had hier beter gepast. Ons erfgoed is de dupe. Wat van waarde was, bleek uiteindelijk toch weerloos.