Honderd jaar geleden werd de wereld getroffen door de Spaanse Griep. Deze pandemie kostte 50 tot 100 miljoen mensen het leven. Dat was meer dan alle slachtoffers van de Eerste en Tweede Wereldoorlog samen. Omdat Spaanse journalisten het eerst schreven over de griep kreeg die de naam: Spaanse Griep.
De eerste berichten van een nieuw soort griep werden in maart 1918 in de Verenigde Staten geregistreerd op de legerbasis Fort Riley in Kansas.
Van die griep kreeg je hoge koorts, hoesten, spierpijn en keelpijn. Uiteindelijk was er zelfs geen energie meer om te eten, te drinken en adem te halen. Veel zieken overleden binnen enkele dagen. De griep trof vooral mensen in de leeftijdsgroep 20 tot 40 jaar.
Ook Nederland werd zwaar getroffen. In totaal stierven er, volgens de officiële cijfers, in ons land bijna 60.000 mensen aan de griep en aan de gevolgen van de longontsteking die ze van de griep kregen.
Op allerlei manieren probeerden mensen zich te beschermen tegen de gevolgen. Het fragment uit een artikel in het “Limburgsch dagblad” van 9 november 1918 laat zien dat het plaatsje Nunhem destijds door heel Nederland, op bestelling, water uit de bron van St. Servatius leverde. Dat zou beschermen tegen de gevolgen van de griep en hielp ook bij de genezing van de zieken.
Rond maart 1920 vielen wereldwijd de laatste slachtoffers van de Spaanse Griep en verdween de Spaanse Griep uit het collectieve geheugen.
De Spaanse Griep in Beelden
De video geeft in 4:43 minuten een overzichtsgeschiedenis van de Spaanse Griep.