All-inclusive op vakantie, dat kan tegenwoordig. Maar ook in het verleden bood de kerk, onder aantrekkelijke voorwaarden, een hemelse arrangement.
Vakantie
Bent u dit jaar op vakantie geweest of moet u nog gaan? Nu corona verbannen is en we onze reis- en vliegschaamte overwonnen hebben, kunnen we ons weer overgeven aan dat “even-helemaal-eruit” gevoel. Na een jaar hard werken zijn we toe aan het ultieme vakantiegevoel. Een “all-inclusive” optie is dan zeer aantrekkelijk, zeker als de kinderen meegaan. Drankjes, eten en ijsjes; eenmalig de beurs trekken en je hebt de rest van je vakantie geen omkijken meer.
De “all-inclusive” optie
In het verleden, toen jaarlijkse vakantiereizen nog niet tot de basisverworvenheden behoorde, had de kerk voor gelovigen een prachtige vakantie in het vooruitzicht. Na een leven van hard werken waren er de geneugten van een eeuwige “all-inclusive” in een hemels paradijs.
Het legitimatiebewijs
Als Magere Hein langskwam en het moment van de afreis was aangebroken moest alles volgens goed katholieke regels verlopen. Dat werd een probleem toen katholieken ook buiten Limburg gingen wonen en er andersdenkenden naar onze provincie kwamen. Hoe kon je, als katholiek tussen andersdenkenden, ervoor zorgen dat er niets mis ging, zo vlak voor vertrek.
De kerk hielp. Ze had een “Katholieke Legitimatie” laten drukken met de prachtige naam: “De sleutel van de hemel” met als ondertitel “Akte van volmaakt berouw”. Daarop stonden de gegevens van de hemelreiziger en met instructies voor zijn laatste uur.
De reisverzekering
Maar wat had je aan die mooie instructies als je niet voldaan had aan de reisvoorwaarden? Want aan zo’n hemelreis hing natuurlijk wel een prijskaartje: goede daden, een deugdzaam leven, biechten en berouw.
De katholieke kerk gunde iedere gelovige die mooie reis en deed alle moeite ze daarop voor te bereiden. Maar als het dan toch niet gelukt was, dan deed ze daar uiteindelijk niet moeilijk over. De “Akte van berouw” bood dan uitkomst. Die functioneerde als een soort reisverzekering. Ze moest worden uitgesproken door de reiziger in doodsnood of, als dat niet lukte, door iemand die op dat laatste moment aanwezig was. Het was een soort noodprocedure; alle doodzonden werden daarmee vergeven en het hemels paradijs lag binnen handbereik.
Ruimte in het paradijs
Omdat in het hiernamaals ruimte was voor iedereen – “massa is kassa” – werd katholieken geadviseerd om ook andersdenkenden die op sterven lagen voor een eeuwig dolen te behoeden. Door het opzeggen van de “akte van berouw” was er, ook voor hen, een “all-inclusive” plekje in het paradijs.
Voor het geval …
We kiezen tegenwoordig jaarlijks onze vakantiebestemming. Over het verlokkelijk perspectief van een allerlaatste eindbestemming maken we ons niet druk en de katholieke zekerheid ervan is verdwenen. Maar voor het geval …, je weet maar nooit …, ja voor dát geval, geef ik u toch maar de tekst van de “akte” en daarmee de sleutel tot een eeuwigdurend “all-inclusive” arrangement op een goddelijke locatie.
De “Akte van berouw”
Mijn god, ik bemin U, omdat Gij oneindig goed en volmaakt zijt en daarom heb ik spijt van al mijn zonden.