Een “oerend harde” ervaring op een kruispunt en de tijdeloze fascinatie van jongeren met snelheid en geluid.
Kruispunt Daalzicht
Keboeng, keboeng, keboeng. Het geluid van de bassen vult het interieur. De auto veert ritmisch mee op de klanken van de bonkende muziek. De jonge bestuurder van de auto zit onrustig, voorovergebogen, aan het stuur. Hij trapt ongeduldig op het gaspedaal, de uitlaat ronkt en knettert. Een fietser op het kruispunt kijkt verstoort op. Het geduld van de bestuurder wordt op de proef gesteld. Plotseling spuit de auto de weg op. De snelle reactie van een aankomende busje voorkomt een botsing. Enkele ogenblikken later is het ronkende scheurijzer uit het zicht verdwenen.
Easy Rider en de buikschuiver
In de zestiger jaren kwam de brommer binnen het bereik van jongeren. Puch en Tomos waren populair. Geïnspireerd door de film “Easy Rider” werden die vaak voorzien van een veel te hoog stuur. Anderen kozen voor Zündapp en Kreidler. Vanwege het doorlopend zadel waardoor je er in race-houding op kon zitten, werden ze “buikschuivers” genoemd.
Wat die brommers allemaal hadden, was snelheid en dat knetterende geluid.
Oerend hard
Wij, jongens op de lagere school, keken met bewonderende blikken naar die stoere scheurijzers. Ze prikkelden de fantasie en zetten ons aan tot ongekende creativiteit.
Met een stevig stuk karton en een juiste “afstelling” van de wasknijpers, werd de fiets voorzien van het gewenste bromgeluid. Om het geluidsniveau op te voeren kon het karton ook vervangen worden door een leeg blikje schoensmeer, maar dat was helaas niet altijd beschikbaar.
Daarna was het: racen. Zo hard mogelijk fietsen en knetteren: “oerend hard”. Even prikkelden we de tijdeloze fascinatie voor snelheid en geluid.
